Volgens sociale media als Instagram ben ik saai. Vreselijk saai. Inmiddels ben ik in de onderste regionen van de logaritmes terechtgekomen. Eigenlijk raar want ik houd van ritmes. Dat wordt niet beloond; mijn ritmes zijn niet de ritmes van Insta. Ik plaats namelijk geen foto’s van exotische gebieden waar het nooit motregent maar de zon altijd aangenaam schijnt, ook de ondergaande. Ook plaats ik geen oogverblindende afbeeldingen van ontluikende stampers uit een bloem of de metamorfose van een niet eerder ontdekte vlindersoort. Voor mijn lens verschijnt nooit een beschermde diersoort dat het nest verlaat of een hond die een half uur pirouettes draait op een nummer van Lady Gaga. Je kunt mij ook niet betrappen op spektakel; de moed om te skydiven heb ik niet en zelfs een mountainbike door de Ardennen jassen kan ik fysiek en mentaal niet aan. Saai dus. Een baksel dan? Prachtige kunstwerken, complete kastelen van chocolade omgeven door eetbaar goud. Waanzinnig gezonde gras- en gebladertesmoothies, het is aan mij niet besteed. Al deze kookkunsten worden steevast in een handomdraai zonder knoeien en afval gemaakt. Ik zou niet weten waar ik moet beginnen en zelfs dan zit de afvalemmer al halfvol. Op Insta geen afval. Mijn leeftijd laat de logaritmes ook op hol slaan, ik zit in de gevangenis op internet. Wacht maar op een vrijkaart of iemand die je redt. Nu zou ik mezelf kunnen fotograferen tijdens bodypump, squatten, planken of bij een bootcamp, alleen, ik doe dat geen van allen. Mijn uitdijende bikinilijn is modelletje tank geworden. Ik snap plotseling de tankini. Dus ook daar geen supersonische plaatjes van. En ik doe op mijn account niet aan reclame; prijs niets aan, loop met niets te koop. Dat wordt niet gewaardeerd door Insta; nouja, niet door de adverteerders. Nog saaier dus.
En toch word ik wekelijks getrakteerd op weer een nieuwe volger; een man van middelbare leeftijd. Meestal arts of chirurg van beroep gezien de uitrusting. Die een uitstekende relatie onderhoudt met zijn moeder en familie. Of met het geloof. Vaak heeft hij meerdere grote, stoere voertuigen in bezit, èn een kapitale boot. Regelmatig slaat hij een grote vis aan de haak en bakt worstjes op open vuur van zelf gesprokkeld hout. Dat hij sportief, zongebruind en gespierd is, spreekt uit het korte rijtje vreemde close-ups. Deze man is eigenlijk een ploeteraar met een oersaai leven die daar een draai aan probeert te geven met een bij elkaar verzonnen account. Jezelf beter voordoen dan je bent, de ander laten geloven wat niet waar is; dat is waar Instagram goed in is. Saai!
Esther Poulissen
